Dopadla mnie grypa. 2 godziny po powrocie z Gaustablikk w sobote, inwazja grypy powalila organizm. Duze zaskoczenie, poniewaz nie bylo zadnych symptomow, wrecz przeciwnie zjezdzalo mi sie super caly dzien.
A w niedziele zaatakowalo J. Troche inne objawy, ale oboje jestesmy w domu.
Dzisiaj znowu wybraliśmy sie na Gaustablikk, ale bez J. J intensywnie na probach teatralnych, bo w przyszłą sobotę ma premierę.
Na początku nie było słońca, i stoki strasznie zmrożone. Ok. 14.00 pojawiło się słońce w towarzystwie wiatru, tak dla równowagi, żeby nas nie rozpieszczać.
Lodospady coraz grubsze
W dolinie widać Rjukan
W schronisku na Gaustablikk król lasów – wypchany
W lodowatym cieniu z widokiem na słoneczne góry
Ta “morska” plama to lód. Obok malutki przesmyk, żeby lód ominac. Za lodem 180 stopni skręt w lewo.
Lokomobil – po drodze, stoi ten staruszek pod wiata , jedyny eksponat we własnym muzeum.
Dotarliśmy do Gaustablikk. Piękny dzień, trochę lodu na stokach, ale miejsca niebezpieczne dobrze oznaczone.
Gaustatoppen
Lodospady po drodze z Rjukan na Gaustadblikk
Widok z wyciągu krzesełkowego na Rjukan, ktory lezy za czubkiem drzewa (kiepski fotograf, he! he!)
J+M
Jeden ze zjazdów na Gaustablikk
Widok na Gaustatoppen. Bardzo dużo “szalonych” wchodzi na szczyt by zjechać.
Nie ma wyciągu na Gaustatopp, ale dla leniwych jest kolejka wewnątrz góry. Tak naprawdę kolejka jest dla mieszkańców Rjukan, którzy żyją w głębokiej dolinie z minimalna ilością słońca.
Olbrzymie lodospady nad Rjukan
Rjukan słynie z akcji sabotażu transportu ciężkiej wody w czasie II Wojny Światowej. Link do www:
(Od 30.03. blog nie działał. Mam nadzieję, że już jest “na nogach”)
W desperacji odkopaliśmy kawałek ziemi spod zmrożonego śniegu, by moc postawić meble ogrodowe. Gdy słońce odkryte to jakby było 25 stopni, a gdy zajdzie za chmury, to -7. W kurtce puchowej da się siedzieć, a gdy się zamknie oczy to rosną przebiśniegi, he! he! w głowie. Wiosna za wszelką cenę.
