10 dni w Italii – Wenecja

Dzień 4. Doradzono nam dojazd do Wenecji pociągiem, ale nas to nie przekonywało. Samochodem zaoszczędziliśmy czas. M znalazł mały port na mapie: Fusina, tam zaparkowaliśmy samochód i popłynęliśmy łodzią do Wenecji (ok.25 min), do portu przy kościele Gesulti. Byliśmy bardzo zadowoleni z tego rozwiązania. W ten sam sposób dotarliśmy na wyspę dwa dni później.

Pierwszego dnia, z założenia, włóczyliśmy się po mieście, bo miasto to jakby trójwymiarowy obraz, muzeum samo w sobie. Czasami weszliśmy do jakiego kościoła lub na wystawę należącą do Biennale w Wenecji. Kilka zdjęć:

wene (33)

Dopływamy do kosciola Gesulti

wene (20)

wene (15)

wene (19)

Palazzo Ducale

wene (6)

Palazzo Ducale

wene (37)

Piazza St. Marco og Basilica di St. Marco

wene (41)

Piazza St. Marco

wene (38)

Canal Grande og kościół Santa Maria d. Salute na horyzoncie.

wene (30)

Basilica di St. Marco z umieszczonym barakiem dla pracujących na wysokościach.

wene (3)

Gondole do wyboru do koloru, ale 80 euro za 30 min!

wene (9)

Cześć Biennale w Wenecji

wene (23)

Do dyspozycji Biennale oddawane są rożne lokale, np. kościoły.

wene (47) wene (28) wene (27) wene (16) wene (1) wene (45) wene (46) wene (34) wene (32) wene (31) wene (22) wene (21)

W Wenecji rzemiosło kwitnie, a na wystawach sklepowych można zobaczyć bardzo ciekawe, albo dziwne rzeczy:

witryny (1) witryny (2) witryny (3) witryny (4) witryny (5) witryny (6) witryny (7) witryny (8) witryny (9) witryny (10) witryny (11) witryny (12) witryny (13) witryny (14) witryny (15) witryny (16) witryny (17)

 

10 dni w Italii – Werona

Niestety skomplikowane jest szukanie odpowiednich zdjęć, bo iPhone i iPad, na których mam zdjęcia przestały współpracować z PC. Dlatego najpierw wrzucę zdjęcia, a potem będę porządkować i podpisywać.

Dalszy ciąg Museo di Castelvecchio w Weronie.

Dobrze być poza sezonem. Można w spokoju przepływać z pomieszczenia do pomieszczenia. Własnym tempem. Każdy obraz można studiować godzinami. Powinna istnieć wypożyczalnia obrazów, tak jak książek; bierzesz obraz z XIII wieku do domu na miesiąc i zakrywasz nim telewizor.

Fragment muzeum

Widok z muzeum

Dom nieszczęśliwej miłości. Właściwie nie mieliśmy zamiaru tam dotrzeć, ale było po drodze – Dom Juli  Cassa di Giulietta. Oczywiście dom nie jest miejscem gdzie Shacespeare umieścił swoja historie, ale wszystko wskazuje na to, ze spełnia on wyjątkowa role. Ludzie z całego świata przyjeżdżają tu by prosić Julie o miłość. Mur wejściowy zasypany jest prośbami i listami do Julii. Wnętrza domu są jakby scenografią, pozostałą po ostatnim przedstawieniu. Wszystko jest fikcją, a jednak jak religia wypełnia tęsknoty ludzi i daje nadzieje. To miejsce daje ludziom to czego, żadne muzeum dać nie może, dlatego zawsze w nim pełno ludzi.

Słynny balkon. Tu nowożeńcy robią sobie zdjęcie na szczęście.

Widok z okna Cassa di Giulietta

A ten wehikuł czasu to miejsce do pisania listów do Julii. Apropos – poczta tez można wysłać.

Wejście na podwórko.

  
  

Chiesa di S.Anastasia (Kościół Sw. Anastazji) 1260 – włoski gotyk.

Capella Del Rosario (1585-1596)

Trudno uwierzyć, ze to ludzie stworzyli taka architekturę. Bez 3D programów i maszyn. Oni mieli coś co było bardzo tanie – CZAS. Wartość czasu mierzona wartością robotników, czyli za darmo. Dodatkowo w nagrodę zarezerwowane miejsce w raju.

Altare Centrego (1488-1502). Dedykowany dominikaninowi Tomaszowi z Aquiny . Obraz “Nasza Pani”namalowany przez Girolamo dai Libri (1477-1555) . Madonna siedzi miedzy Sw. Tomaszem i Sw. Augustynem.

Kościół Sw. Anastazji

 

Kościół Sw. Anastazji

Wieczorem obiad w Ristorante – Kościele Sw. Mateusza! Losy tego kościoła są bardzo nietypowe. Był wojskową pralnią w czasie 1 wojny światowej, magazynem, warsztatem produkującym dywany.

IMG_4968.JPG

Restauracja w Kościele Sw. Mateusza

 

IMG_4967-0.jpg

Wnętrze

IMG_4965.JPG

Okna w podłodze odsłaniające podziemie kościoła.

 

10 dni w Italii – co nas tak gna?

Coś nas gna. Coś wytrąca nas z orbity spokojnego, bezpiecznego, ale zrutynowanego życia. Jeszcze tyle świata do zobaczenia…, jakby “tam”, w nieznanym, były wszystkie odpowiedzi. Jakby “tam” dusza mogła zaznać spokoju. Przedłużanie życia poprzez jego zapełnianie impresjami po brzegi. I choćby nie wiem ile zobaczyć, przeczytać i wysłuchać, niedosyt jakiś ściska gardło i znowu trzeba gdzieś wyruszyć.

Goethe pisze w Podroży włoskiej – “Ale trzeba się wziąć w karby, przecież tu, jak zawsze zresztą, znajduje to, przed czym uciekam, w stałym sąsiedztwie z tym czego szukam”  1749

Tym razem Italia – Wenecja, Werona, Bergamo, Mantua i góra Mont Baldo (1582 m n.p.m.) 1300 km samochodem i jakby tyle samo pieszo – od rana do wieczora.

TO BYŁA WSPANIAŁA PODROŻ – wycisnęła łzy na widok obrazów Belliniego, Tycjana, Rafaela, Montegna. Dziwne przeżycie, tylko natura jest w stanie zrobić na mnie takie wrażenie. Chyba się starzeje, powracam do przeszłości sztuki jakby tam znajdowało się jej niewinne dzieciństwo. I ten czas, czas, którym każdy obraz emanował, czas powolnego powstawania – po jednej komórce, jak skomplikowany organizm.

17 września 1749 roku Goethe napisał: “Nie po to wybrałem się w tą cudowna podroż, by sam siebie okłamywać, lecz by lepiej siebie poznać w oglądanych przedmiotach”.

Obraz Rafaela “Św. Sebastian” (1520) – stał się studnią  na której dnie można zobaczyć własną duszę.  Fotografia to kiepski substytut – wymazuje czas, zamienia obraz w jeden klik.

Italia høstferie 2015 (956)  Postaram się dopisywać – po trochu – po wolnemu – tak by nie odstraszyć wrażeń delikatnych, do których dociera się na palcach. By ich nie zadeptać marszem cyfrowym internetu.

——————————————————————————————————

Wylądowaliśmy późno w Bergamo. Odebraliśmy samochód i 100 km do Verony, a potem 33 km do malutkiej miejscowości Bosco Chisanowa – 1100 m n.p.m. Pierwszego dnia włóczyliśmy się po okolicy, dosypialiśmy i włóczyliśmy ponownie. Była mgła i 11 stopni.

Italia høstferie 2015 (30)

Po południu wyszło słońce. Dotarliśmy do pięknego cmentarza.

Italia høstferie 2015 (43) Italia høstferie 2015 (46) Italia høstferie 2015 (49) Italia høstferie 2015 (54)

Dzień drugi – poprzez góry, serpentynami do sanktuarium Madonna della Corona (XIII wiek), “wmontowanego” w skałę.

Italia høstferie 2015 (74)
Italia høstferie 2015 (80) Italia høstferie 2015 (79)

Italia høstferie 2015 (83)

Potem pojechaliśmy do Malcesine, aby wjechać Funivą, czyli kolejką linową, na jeden ze szczytów gór Mont Baldo. Musze przyznać, ze Bylo to doświadczenie bardzo specjalne. Ilość ludzi patrzących w niekończącą się dal stworzyła atmosferę oczekiwania. Tak jakby miał przylecieć jakiś “obiecany” statek kosmiczny i zabrać wszystkich do raju.

Italia høstferie 2015 (98) Italia høstferie 2015 (97) Italia høstferie 2015 (93)

Italia høstferie 2015 (102)

Postanowiliśmy wracać również przez góry, ale inną drogą. Najpierw do kolorowego miasteczka Torbole nad jeziorem Garda. Dalej Loppio, Mori, Chizzada, St.Lucio i w ciemnościach do prawdziwej perełki – Ala. Tam wchłonęliśmy pizze i przez Peri, serpentynami do Selvereccilia i do Bosco Ch.

Italia høstferie 2015 (113)

TORBOLE. Wschodni brzeg olbrzymiego jeziora Garda ma zupełnie inny charakter niż okolice Bosco Ch. Bardzo bogato, sterylnie i atmosfera sanatoryjna. Zresztą jest to obszar turystyczny i wypoczynkowy, ale raczej dla zamożnych.

Dzień trzeci – Werona.

W Weronie dużo sobie obiecywaliśmy po Arenie. z 1 wieku. Drugiej co do wielkości po Coloseum w Rzymie. Goethe był zachwycony, ale to było 229 lat temu. Z powodu przygotowywania scenografii dla opery, częściowo była zamknięta. Załączam zdjęcia – bez komentarza.

Italia høstferie 2015 (174)

Zamek z 1354 r, w którym znajduje się muzeum Museo di Castelvecchio.

J dzielnie wędrował po niekończących się pokojach, wypełnionych obrazami włoskich  mistrzów i wgryzał się w angielskie teksty opisujące obrazy.

Italia høstferie 2015 (125)

IMG_4866.JPG IMG_4854.JPG IMG_4852.JPG IMG_4839.JPG IMG_4834.JPG IMG_4868.JPG

 

Wjechaliśmy na wierze: Torre al Palazzo della Ragione. Werona z perspektywy 360 stopni.

Italia høstferie 2015 (227) Italia høstferie 2015 (228) Italia høstferie 2015 (223) Italia høstferie 2015 (219)

 

Samodzielność. J do szkoły.

Od wczoraj J zamieszkał w malutkim mieszkanku. Drugi rok samodzielności. Mam nadzieje, ze to wczesne dawanie sobie rady z codziennymi sprawami, które tak naprawdę wypełniają większość dnia i życia, ma sens i mądry cel. Ze nie przegrywa się zbyt wiele dorastając daleko od rodziny? Powinnam to wiedzieć… ale nie wiem. Bo chyba nikt nie wie jak żyć…każdy próbuje, absorbuje jednodniowe ideologie, by wymienić je szybko, gdy nie dają szczęścia, na nowe. Może ten chaos w jakim wirujemy nie jest chaosem? Jest wręcz przeciwnie stanem equilibrium –  coś tracisz, gdy coś wygrywasz – coś wygrywasz, gdy tracisz. Zawsze czegoś przybywa, gdy ubywa czegoś.

A czego mi przybywa gdy tęsknię?

IMG_4551