Wczoraj cały dzień na wodzie. Miedzy wyspami, zatoczkami i bobrowiskami. Spotkanie z ławicą kijanek … tak mnie zafascynowały, ze zapomniałam o czasie. Utknęłam gapiąc się i filmując jak bezstresowo płyną zwartą rodzinką. Niedaleko pojawiła się tez ławica małych rybek – pływającą w zupełnie innym stylu: stresowo-zorganizowanym.
Ostatnie dwa miesiące to intensywna praca. Duzo się wydarzyło na uczelni, ale nie chce mi się o tym pisać, bo to świat ludzki, antropocentryczny i uwikłany w banały.
A przyroda? To prawdziwe misterium…
To puszyste zawiniątko to kupa psa. Takie futrzane obiekty pojawiły się nagle i uwidoczniły jak wiele psów zostawia taki depozyt. Ciekawe co to za stworzenie co wzrasta na takim nawozie?
Już dawno nie byliśmy razem na dłuższej wycieczce w górach. Mieszkając w Oslo, każdy weekend ciągnęło nas do natury. Teraz gdy natura jest za oknem nie odczuwamy tak silnej potrzeby. Ale udało nam się zmobilizować. 6 godzin wędrowania.
Bycie drzewem w tym klimacie nie jest łatwe…
Niestety jesień nie oszczędza żadnego skrawka tutejszej ziemi. Chciałoby się wskoczyć do tak krystalicznej wody, ale nie ma takich odważnych. Pojechaliśmy nad nasze jezioro, miedzy innymi, aby szukać pięknych “ikebanowych” gałązek wypłukanych na brzeg jeziora.
Stoję i patrze. Skrzydła mi rosną, ale jakieś takie nie do latania..
Horyzont przecina ostrym nożem krajobraz i zamienia og w zwierciadło.
Woda w stanie lotnym, woda w stanie ciekłym – a taka sama.
Inny świat
Fascynujące szkielety korzeni drzew
Te rośliny w łodzi wyrosły bardzo mądrze – osłonięte od wiatru, otoczone ciepłym drzewem. Przypadki rządzą światem.
Ta hytta miała szczęście. Drzewo się przewróciło, ale tak by nie zburzyć domku.
Wygląda na bardzo zdrowe, ale trzymało się korzeniami skały.
Wyprowadziliśmy się na spacer. Barakuje nam tylko smyczy, by jedno drugie wyciągało częściej z cieplutkiego konformizmu weekendów.
Niby wcześnie, ale słonce nisko, zajdzie ok 15.25
Mchy i porosty to jakaś optyczna iluzja. Fascynujące rośliny!
Jakis porost liściasty
Strome zejście, a na zdjęciu płasko – tylko lina coś dopowiada
Dotarliśmy do strumienia, nie da się przejść.
M buduje “Ściezkę” przez strumień.
Przeszliśmy przez strumień i dotarliśmy do luksusowego miejsca na biwak.
Z lewej strony zwinięta plandeka, a po prawej piła!
Miejsce do grillowania!
Biwak naprawdę luksusowy – termometr
Po godz 15, słońce już zachodzi
Wracamy – jak zawsze było warto
Pod mgłami jest nasz dom, a my ponad mgłami, wpadamy to tu, to tam w słoneczne plamy. Kruki wykrzykują nie wiadomo co, a dzięciol mozolnie wali głową w drzewo – no bo luty at tu + 4 stopnie i śniegu co napłakał… (A jak się płacze śniegiem? To musi być bardzo bolesne!)
Poszliśmy na dziko przez las i dostaliśmy nagrodę. Przed nami, w niczyim bezreligijnym lesie wznoszą się, a może opadają lodowe organy. Kropelkowy koncert tylko dla wtajemniczonych.
Ta planeta jest niesamowita, chyba zostanę tu na zawsze…
Pojechaliśmy sprawdzić jak wyglądają płaty lodu po wczorajszym topnieniu.
Jesienne ferie w Toskanii. Poruszaliśmy się samochodem, w trójkącie miedzy: Pisa, Florencja i Siena + skok do Lucca. Na mapie zaznaczyliśmy większe miasta, ale po drodze zaglądaliśmy do mniejszych, szczególnie pięknych miedzy Florencją a Sieną. Zielony krzyżyk na mapie to miejsce gdzie mieszkaliśmy.
Niedziela 9.10. Niebieska elipsa to miasto Certaldo, do którego dotarliśmy pierwszego dnia naszego pobytu, odbywał się tam rolniczy i nie tylko market.
Gigantyczny bochen chleba
Wystawa malarstwa aktów Alain Bonnefoit …………..
Wyroby z dzika. Pewnego wieczoru, gdy wracaliśmy do domu, dzik przebiegł na drogę – na cywilizowanym terenie!
Strasznie mocna espresso
Dojrzewające oliwki. Prosto z drzewa to jeden z najgorszych smaków.
Potem skok do San Gimigniano, “Manhattanu Średniowiecza” gdzie miedzy innymi znajduje się Katedra: Duomo Di San Giminiano z dech zapierającymi freskami z XIV wieku. Freski malowane przez artystów ze szkoły w Sienie. San Giminiano jest widoczne z daleka, ponieważ znajduje się na wzgórzu i posiada wiele wież.
San Gimigniano “Średniowieczny Manhattan”
Katedra Duomo di San Gimignano z romańską fasadą, a w środku dech zapierające freski przedstawiające sceny z Biblii oraz z życia Jezusa.
Cukiernia, zawsze pełna, tutejszej specjalności – kruchych ciasteczek.
Poniedziałek 11.10. Pojechaliśmy do Lucca. Lucca jest otoczona starymi murami obronnymi z 1520 roku, i aby dostać się do starego miasta trzeba wejść przez jedną z bram. W Lucce weszliśmy na wieżę Torre Guinigi, na której rosną karłowate dęby.
Bazylika san Frediano
San Michele in Foro
Katedra Sant Martin
Nagrobek Ileria Del Carretto, 1406/07. Jacopo della Quercia
Ileria została zona Paolo Guingi, lorda Lucci od 1400-1430. Zmarła przy porodzie drugiego dziecka, zaledwie 2 lata po ślubie.
Widok z wieży Torre Guinigi
Renesans tkactwa w formie egzotycznej atrakcji.
Wracając do domu, długo szukając miejsca na posiłek trafiliśmy na prowincje, do Ristorante da Delfina” w Artimino. Na obiad był zając, a kieliszek wina kosztował 1 euro(!) Woda mineralna tylko 8 Euro!
Wtorek 12.10 Pisa
Musieliśmy pojechać do Pisy, aby wymienić samochód, bo ulatniało się powietrze z jednego koła. Wymieniono nam bez problemów, wiec zwiedziliśmy Pisę i plac Campo dei Miracoli, gdzie znajduje się krzywa wieża, katedra i Battistero, gdzie odbywają się chrzty. Na wieżę nie weszliśmy, (straszna kolejka), więc mieliśmy dużo czasu na katedrę, Battistero i miasto.
Wyprostowana (he! he!) Torre pendente di Pisa lub krzywa ziemia w Pizie.
Katedra Il Duomo Santa Maria Maggiore 1063 – 1350
Baptysterium przy katedrze
Wewnątrz baptysterium
Ambona w Katedrze, stworzona przez Nicola Pisano 1265-68
Urna San Ranieri
Czas na posiłek…zamawiam nareszcie oryginalne Włoskie Risotto! Musze przyznać, ze spodziewałam się bogactwa kolorów, a tu dieta dla dzidziuchów. Uratował mnie parmezan skradziony J.
Środa 13.10. Florencja
Tego dnia zwiedziliśmy Katedrę, Babttistero i weszliśmy na wieże Campanile. Chcieliśmy dotrzeć do Galerii Uffizi, ale były straszne kolejki, wiec postanowiliśmy przyjechać jutro specjalnie w tym celu. Samochód zostawialiśmy na parkingu w Nenni -Torregalli i dojeżdżaliśmy tramwajem do centrum.
Katedra Duomo Santa Maria del Fiore
Relikwie w katedrze
Widok na Baptysterium San Giovanni
Wspaniale “wrota” do Baptysterium San Giovanni stworzone przez Andrea Pisano 1330-36. (wspominam drzwi w Katedrze Gnieźnieńskiej – jaki są duże i o ile starsze?)
Widok z Campanile (Dzwonnicy) 1334 – 1359 (schody 416 stopni)
Replika Davida Michała Anioła Buonarroti 1501 – 04. Oryginał znajduje się pd dachem muzeum dell´Accademia we Florencji, którego nie udało nam się odwiedzić.
Sklep z mydłami!
Rzemiosło przez duże R! Ale kto dzisiaj pisze listy…?
Wieczorem powrót do domu i włosko-inspirowany obiad. Makaron z domowym Pesto kupionym na markecie w Certaldo – żadna restauracja tego nie przebije!
Czwartek 14. 10. Florencja: Muzeum naturalnej historii, oddział zoologiczny
Rano kolejka do Uffizi, szkoda nam czasu, wiec postanawiamy, ze przyjedziemy tu jeszcze raz. Zwiedzamy Muzeum Zoologiczne
Muzeum zoologiczne stało się muzeum samym w sobie. Czas się zatrzymał. Prawie nieremontowane. A w środku znajduje się jedna z największych kolekcji wypchanych zwierząt, (wiele z nich już nie istnieją w naturze) i owadów, etc. Niektóre owady dochodziły do 25 cm! Niestety wypchane zwierzęta ciągle ulegają „rozpadowi”, niektóre maja ponad 250 lat i wyglądają przerażająco. A na samym końcu wyjątkowa galeria: La Specola – muzeum woskowych anatomicznych modeli z 17 wieku! Niesamowite! Są bardzo realistyczne i aż ściska coś w brzuchu gdy się na nie patrzy.
Ten owad ma ok 25 cm!
https://www.flickr.com/photos/antbbx/4982752864/
………………………………………………………………………………………………………………
La Specola
W 1773 rzeźbiarz Clemente Michelangelo Susini zaczął pracę w warsztacie modeli woskowych. Stworzył ponad 2000 modeli, często robionych na zamówienie i wysyłanych za granice. Duża kolekcja znajduje się również w Wiedniu w Josephinum.
“Venus”
Na parterze była tez czasowa wystawa atrium z żywymi egzotycznymi owadami.
Muzeum jest jednak przede wszystkim, instytucją naukową, choć i za kulisami wygląda jak muzeum 🙂
Powrót do domu. Sezamie otwórz się!
Piątek 15. 10. Florencja: Galeria Uffizi
Tym razem zdecydowanie – od rana podłączamy się do grupy z przewodnikiem! Jesteśmy bardzo zadowoleni, bez przewodnika błądzilibyśmy w historii. Przewodnik podzielił się wieloma ciekawymi historiami kryjącymi się za obrazami. Po rozstaniu z przewodnikiem, na własną rękę odkrywaliśmy coraz więcej i więcej uchwyconej ekspresji smutku jakim jest wypełniona chrześcijańska religia.
Ambrogio Lorenzetti 1319-1348 (Tempera na drewnie, 1342)
Detal: Ambrogio Lorenzetti 1319-1348 (Tempera na drewnie, 1342)
Gentile da Fabriano ok.1370-1427 tempera na drewnie 1423
Filippo Lippi ok. 1406-1469 Tempera na drewnie 1455
Detal: Filippo Lippi ok. 1406-1469 Tempera na drewnie 1455
Lorenzo di Alessandro da Sanseverino 1468-1501 Lament nad śmiercią Chrystusa ok. 1491
Detal: Lorenzo di Alessandro da Sanseverino 1468-1501 Lament nad śmiercią Chrystusa ok. 1491
Filippino Lippi: Adoracja Jezusa i młodego Jana Chrzciciela ok.1475 -1480.
Lorenzo Di Credi: Adoracja Jezusa 1505-15
Scuola di Fontainebleau: Portret Gabrielle d´Estrees (koniec XVI w)
A to jest portret Eleonory z Toledo (1522-1562) z synem Giovanni, ok. 1545. Angolo Tori detto il Bronzino. Szkoda, ze foto jest takie kiepskie, bo twarz Eleonory jest czymś więcej niż portretem… Księżna Toskanii była córką księcia Alby – wicekróla Neapolu. W 1539 roku została żoną Cosimo I z rodziny Medicich. Eleonora urodziła 11-cioro dzieci. Ona i dwóch synów zmarli na malarie. Była bardzo zaradna i w ciągu swoich 40 lat budowała, remontowała oraz kolekcjonowała sztukę. Była prawa ręką swego męża (a może jego głową?)
Portret córki Eleonory z Toledo – Bia de´Medici ok. 1542
Kolejny Bronzino, fragment z obrazu: Powrót z Egiptu, 1540
A to obraz namalowany przez Artemisie Gentileschi (1593-1652). Pobierała lekcje malarstwa u Agostino Tassiego, którego polecił jej ojciec. Została przez niego zgwałcona, i mimo jego woli poślubienia jej, zaskarżyła go do sądu. Podczas procesu była poddana torturom, co miało w wyobrażeniu sądu uwiarygodnić jej zeznania. Tassi, który planował, jak dowiedziono podczas procesu, zabić swoją żonę i ukraść część obrazów ojca Artemizji, został ostatecznie skazany na 1 rok więzienia. To przeżycie wywarło wpływ na malarstwo Gentileschi, np. Judytę zabijającą Holofernesa namalowała niedługo po tym wydarzeniu.
Jej motywy zabicia Holofernesa, są jednymi z najbardziej okrutnych wizji. Trudno się dziwić!
Botticelli – Narodziny Wenus, ok. 1482-1485
Michał Anioł Swieta Rodzina, 1507 (?)
Widok z Uffizi na most Wecchio.
…………………………………………………………………………………….
Po Uffizi idziemy na wystawę chińskiego artysty, który podbił świat Ai Wei Wei
Florencja to również miasto mody, szczególnie torebki i buty są atrakcja dla turystów i… kobiet.
Florencja to Gucci
Niedziela 16.10 Jedziemy do Sieny
Widok na Siene
Widok z wieży na plac IL Campo Gdzie 2 razy do roku odbywają się wyścigi konne!
Plac IL Campo
Katedra na Piazza del Duomo, Wniebowziecia N.M.P. ze wspaniałą biblioteką! Fantastycznymi freskami i marmurowymi inkrustowanymi podłogami.
Muzeum pod podłogą katedry, odkrywające kolejne fazy budowania kościoła w tym miejscu.
Biblioteka LIBRERIA PICCOLOMINI 1495. Doskonale zachowane freski ilustrujące 10 epizodów z życia Papieza PIUSA II. Papiez Pius III wybudował bibliotekę aby przechowywać książki swojego wujka Piusa II. Kolekcja jest olbrzymia, ale zaledwie kilka jest wyeksponowanych. Freski namalowane przez Bernardino Pinturiccio.
Rozłożone książki maja 1 metr szerokości!
Sufit w bibliotece
Fresk w katedrze
Jedne z najwspanialszych inkrustowanych marmurem podłóg w Italii. 14-16 wiek.
Poniedziałek 17.10 Muzea zamknięte.
Jedziemy do Chianti – jednej z najpiękniejszych okolic w Toskanii, znanej z produkcji bardzo dobrych win. Odwiedzamy małe zadbane miasteczka.
Długi weekend w górach. Po drodze, na wzniesieniu doliny mijaliśmy bardzo stary dom, w którym kiedyś mieszkał lokalny ksiądz. W letnie miesiące spędza tam wakacje bardzo mistyczny pan z brodą i długimi siwymi włosami. Gdy przechodziliśmy, po drugiej stronie strumienia podgrzewał ogniskiem białą żeliwną wannę wypełnioną wodą. Na polanie przy domu pasł się kasztanowy koń. Stary pan uśmiechną się i zawołał: Sobotnia kąpiel! W hyttcie myśli i rozmowy powracały do tego letniego pustelnika. Wyciągam czasami tą żywą kartkę pocztową z szuflady wspomnień, bo przynosi jakąś nieokreśloną ulgę.
Niestety hytta ma bardzo duże okna/szyby i ptaki z nimi kolidują.
Pływanie pierwszy raz tego lata. Woda zimna, ale warto było – gdy już po wszystkim – jakby 10 lat i 10 kilo ubyło 🙂
Wybraliśmy się nad strumień, nad którym dawno nas nie było. Szliśmy wzdłuż niego – tam gdzie to było możliwe – a on zmieniał swój wygląd, jakby nas chciał to oczarować, to przestraszyć.
A to jest Moroszka czyli Multe. Nie jest pod ochrona tak jak w PL, ale są restrykcje dotyczące zbierania. Multe są uznawane za najlepsze z leśnych owoców. Świeże, jak i w formie dżemu są bardzo drogie. Dojrzale owoce są pomarańczowe.
Weekend spędziliśmy w hyttcie u znajomych. Piękna sobota spędzona na wędrówce.
Po drodze jak zawsze, owce z owieczkami o tej porze roku.
Jadąc usłyszeliśmy, uderzenie o karoserie. Gdy dojechaliśmy na miejsce… jedno życie mniej.
Ma taka dziwnie piękną pozycje, jakby tańczył.
A to pies (suczka) naszych znajomych, który “specjalizuje się” w polowaniach na łosie.
Mikroskopijna cześć Hardangerviddy
Hardangervidda
Hardangervidda
Niedziela deszczowa.
Dzisiaj dotarliśmy do rezerwatu przyrody, który znajduje się niedaleko nas.
W niedzielę pojechaliśmy na nasz ulubiony stok. Niestety, ku naszemu zdziwieniu był nieczynny, pomimo opadów śniegu w górach. Na pocieszenie postanowiliśmy pojechać drogą przez góry – niestety droga była zamknięta! Nie chcieliśmy uznać dnia za porażkę i wpadliśmy na pomysł wjazdu na szczyt kolejką kablową wewnątrz najwyższej góry w okolicy – Gaustad. Na szczycie czekała nas Zima przez duże Z !
Mikroświaty w lesie.
Porosty – Istnieją od co najmniej 400 mln lat. Mąklik otrębiasty (z prawej) to symbioza grzyba i glonu. Trochę tak jak ja i moje ubrania :o). Z braku futra żyjemy w symbiozie z tkaninami.
A tu jest ciekawy artykuł – nie tylko o porostach – wywiad z Władimirem Władimirowiczem Gołubkow:
http://pracownia.org.pl/dzikie-zycie-numery-archiwalne,2254,article,5058
