Pojechaliśmy do Oslo, by m.in. zobaczyć wystawę Takashi Murakami. Takashi Murakami artysta japoński zajmujący się zarówno malarstwem, jak i komercyjnymi mediami cyfrowymi. Takashi Murakami jest niekiedy nazywany “japońskim” Warholem. (Wiki). Dotarliśmy do muzeum z dużym sceptycyzmem, ale zrobiły na nas wrażenie kolory, formaty i bogactwo detali..
Murakami jest również kolekcjonerem i jedno pomieszczenie jest dedykowane innym artystom. To jest artysta: Mr. który należy do tej kolekcji.
Pod mgłami jest nasz dom, a my ponad mgłami, wpadamy to tu, to tam w słoneczne plamy. Kruki wykrzykują nie wiadomo co, a dzięciol mozolnie wali głową w drzewo – no bo luty at tu + 4 stopnie i śniegu co napłakał… (A jak się płacze śniegiem? To musi być bardzo bolesne!)
Poszliśmy na dziko przez las i dostaliśmy nagrodę. Przed nami, w niczyim bezreligijnym lesie wznoszą się, a może opadają lodowe organy. Kropelkowy koncert tylko dla wtajemniczonych.
Wróciliśmy z otwarcia wystawy południowej części N. Koncept kuratorów zrealizowany. O pracy art. napiszę na mojej www.
Takie sianko w różowym opakowaniu oznacza, ze rolnik sponsoruje walkę z rakiem piersi 🙂
Spacer w lesie dobry na dobre, złe i smutne chwile. Dobry na wspomnienia i wybiegi w przyszłość.
Poszliśmy na spacer do lasu. Świątecznej choinki nikt nie rozebrał. Nareszcie gałązki pokrył śnieg. Pamiętam jak byliśmy dziećmi, na choince śnieg imitowały pasemka waty, dokładnie rozłożone przez mamę.
Las Trolli. Czy to czarny świerk, czy stary Troll czeka na wiosnę, zakamuflowany w gałęziach? Czy to kamień, czy pulchne Trollątko tuli się do śnieżnego puchu?
Za oknem atelier – melancholia.
A w atelier Vanitas.
