KRETA | Co u nas słychać…

Kolejny raz trzeba było dziecko odciąć od komputera i spędzić jakiś czas razem.

Wybraliśmy północno-zachodnia Kretę, ok 25 km od Chani. Czasami media straszyły nas kryzysem w Grecji, a nawet odradzały lot, ale stwierdziliśmy, ze na wyspie powinno byc spokojnie. I tak własnie było. Tylko rozwieszone plakaty namawiające do NIE (OXI) przypominały, ze coś w powietrzu wisi. Jak zwykle sporo czasu spędziliśmy w samochodzie. Przejechaliśmy ok.1000 km.

Zdjęcia z I-Phona – myślę, ze kamera jest coraz gorsza.

Co jakiś czas będę dopisywać komentarze do zdjęć.

OXI – nie

2.07 – przyjazd na miejsce

Mieszkanie (studio) 2 pokoje. Sympatyczne, ale sprzątane powierzchownie. Jak zawsze po kilku dniach przyzwyczailiśmy się do standardów, oprócz jednego – strasznie twarde łózka.

wieczorne wyjście na kamienista plaże, pokryta wiklina a może bambusami?

Wiklina/bambusy wyrzucone przez morze na plaże.

Przez cały pobyt słuchaliśmy greckiej super stacji w samochodzie

3.07. – wyprawa na półwysep Onichas do miasteczka Afrata i na pobliska plaże.

W słońcu 48-50 stopni. Trudno zrozumieć, ze roślinność jest pomimo wszystko tak bujana. Wydaje się ze rośliny walczą o wodę, ale może one maja bardzo długie korzenie, które docierają do głębokich po wiosennych pokładów.

Pierwsza kąpiel na plaży w zatoce Afrata. Ale takie plaże, z parasolami to nie w naszym guście. Przez wiele dni testowaliśmy rożne plaże, ale do tego wrócę.

Po drodze dostrzegliśmy malutka zatokę, zasypana wyrzucanymi na brzeg śmieciami i bambusami. Musieliśmy zbadać osobiście.

Te skały są bardzo ostre, łatwo się zahaczyć… są jak pumeks

kwitnący kaktus

Po drodze, obrazek zanikającej formy transportu. Po jakimś czasie osiołek został załadowany butlami gazowymi. Na nodze miał olbrzymią ranę.

Takich kaplic, utworzonych przy jaskiniach, odwiedziliśmy sporo.

M czekając leniwie na obiad na hamaku w tawernie. W tej samej restauracji zjedliśmy również nasz ostatni obiad, przed odlotem.

4.07. – J+J leniwie, studio i basen. M pojechał w dzikie tereny półwyspu Onichas. wieczorem odkrywanie okolic i szukanie sympatycznej tawerny, aby zjeść obiad.

Typowa, kamienista plaza w tej części Krety. Na takich plażach można było zobaczyć greckie rodziny, odpoczywające po dniu pracy. Turyści na plażach z piaseczkiem…

Kryzys w Grecji na Krecie manifestuje się m.i. wizualnie przez niedokończone inwestycje budowlane.

Obiekt, tuz nad samym morzem – na sprzedaż.

5.07 – wyprawa do Elafonisi – wyjątkowej plaży na lagunie.

Pomimo, ze jest to bardzo popularna plaza, M optymistycznie (jak zawsze) stwierdził, ze jeśli odbijemy od plaży w lewo, albo w prawo, z daleka od ludzkich fok, to na pewno znajdziemy coś bezludnego.

Droga przez tunel, tak wąski, ze na zmianę przepuszczane są samochody jadące w przeciwnych kierunkach.

ok, plaza Elafonisi jest super, ale nie lubimy takich systematycznych fabryk opalających. Trzeba szukać, dalej.

Niestety, tereny dzikie nie oferują żółtego piaseczku, lecz kaktusowate krzaczki i ostre skały z “pumeksu”. Trzeba szukać dalej.

JEST! Cudowna, tylko dla nas “z basenem”. Bezimienna.

Nurkowanie z maska obowiązkowe. Pływanie z rybami nigdy się nie nudzi.

Po drodze tawerna z widokiem na bujną dolinę. Obowiązkowa grecka sałatka. Tajemnicą greckiej sałatki są wspaniale pomidory, ogórki i lokalna oliwa z oliwek + pyszny chleb z oliwą, solą i oregano.

6.07. Wyprawa do Chani – jednego z większych miast, na którego lotnisku wylądowaliśmy. Chania to kontrasty pomiędzy dopieszczonymi turystycznymi zaułkami, a ruinami. Najlepiej nie patrzeć do góry.

Restauracja czeka na turystów.

Piękne turystyczne zaułki w Chani.

Port w Chani

Bardzo stara restauracja w jednym z parków

Toaleta damska w tej samej restauracji

Rynek i bazylika – muszę znaleźć nazwę.

Fikus

Fikus

Kwiaty rosną demokratycznie – wszędzie.

Meczeto-kościół.

Prywatne podwórko z własną kapliczką.

Obiad w portowej restauracji

Pierwszy raz jadłam mątwy. Niestety moje receptory smakowe nie potrafią odróżnić owoców morskich. Mątwy, ośmiornice albo kałamarnice smakują tak samo – smutne.

M zamówił kałamarnice

7.07. Wyprawa do Polyrinia. Wizyta w warsztacie Yorgosa Tsichakis, który tworzy produkty rzem. art. z drzewa oliwkowego. Kąpiel na plaży Phalasarna.

Krajobraz z plantacjami drzew oliwkowych

Widok na kaplice i cmentarz. Weszliśmy na gore, widoczna za kaplica), gdzie znajdują się ruiny hellenistycznych zabudowań. Ślady ludzi na tym terenie maja 3000 lat.

Polirynia – rodzinne grobowce. One świadczą o więziach rodzinnych. Nie ma pojedynczych grobów – każdy należy do jakiejś rodziny i grobowca.

Po drodze spotkaliśmy przywiązanego osła. Wracając napoiliśmy go woda z butelki.

Po drodze weszliśmy do malej kapliczki

Na szczycie

Na szczycie

Na szczycie

Widok ze szczytu na Polyrinia

Malutka tawerna w Polyrinia. Jak zwykle zamówiliśmy grecka sałatke i sok ze świeżych pomarańczy.

Pomimo, ze Polarynia jest miejscem odwiedzanym przez turystów, jak wiele miejsc na prowincji czas się zatrzymał.

Sklepik Yorgosa Tsichakis z rzemiosłem z drzewa oliwkowego.

Sklepik z rzemiosłem z drzewa oliwkowego.

Yorgosa Tsichakis w sklepiku z własnymi wyrobami.

RAKI – (“grecka wodka”) produkowana przez Yorgosa Tsichakis. Czysta i wymieszana z miodem z własnych uli (Rakomelo).

Plaza Phalasarna – kąpiel i słońce do wieczora

8.07 – Półwysep… Wizyta w dwóch klasztorach: Agia Triada i Gourverneto oraz w kaplicy-jaskini. Horafakia. A na końcu na plażę gdzie był filmowany Grek Zorba – Stavros.