Portugalia 2019 – Lizbona, Museu Nacional de Arte Antiga

19 marca

Museu Nacional de Arte Antiga

Diego Pires-o-Velho: Sw. Sebastian 1475-1500

DETAL -Diego Pires-o-Velho: Sw. Sebastian 1475-1500

Museu Nacional de Arte Antiga

Sw. Katarzyna 1475-1500 (limestone)

Joao Afonso – The Virgin of Piety 1450-1460

Dziewica karmiąca ok. 1460

José de Almeida – St. Onuphrius ca. 1750

DETAL – José de Almeida – St. Onuphrius ca. 1750

Hans Holbein – A Virgem. O menini E Santos XV w

DETAL- Hans Holbein – A Virgem. O menini E Santos XV w

DETAL- Hans Holbein – A Virgem. O menini E Santos XV w

DETAL- Hans Holbein – A Virgem. O menini E Santos XV w

DETAL- Hans Holbein – A Virgem. O menini E Santos XV w

Albrecht Dürer (1471-1528) – Sw. Jerzy (Saint Jerome)

DETAL – Albrecht Dürer (1471-1528) – Sw. Jerzy (Saint Jerome)

DETAL – Albrecht Dürer (1471-1528) – Sw. Jerzy (Saint Jerome)

Malarz nieznany ok.1550

DETAL: Malarz nieznany ok.1550

Malarz nieznany ok.1550

DETAL – Malarz nieznany ok.1550

DETAL – Malarz nieznany ok.1550

DETAL – Malarz nieznany ok.1550

DETAL – Malarz nieznany ok.1550

DETAL – Malarz nieznany ok.1550

Antiveduto Grammatica (1571-1626) Sw. Cecylia z aniołami

Apostołowie

Antonio Pereda y Salgado – Martwa natura z warzywami 1651

DETAL – Antonio Pereda y Salgado – Martwa natura z warzywami 1651

Peter Brueghel, młodszy – 1600-1650 Works of Mercy (Dzieła Miłosierdzia)

DETAL – Peter Brueghel, młodszy – 1600-1650 Works of Mercy (Dzieła Miłosierdzia)

DETAL – Peter Brueghel, młodszy – 1600-1650 Works of Mercy (Dzieła Miłosierdzia)

PIEKŁO – Nieznany malarz portugalski 1510-20

Detal: PIEKŁO – Nieznany malarz portugalski 1510-20

Detal: PIEKŁO – Nieznany malarz portugalski 1510-20

Detal: PIEKŁO – Nieznany malarz portugalski 1510-20

Inkrustowany stół. Dalszy plan: Odkrycie Indii, arras 1504-1530.

Odkrycie Indii, arras 1504-1530.

Detal: Odkrycie Indii, arras 1504-1530.

Detal: Odkrycie Indii, arras 1504-1530.

Detal: Odkrycie Indii, arras 1504-1530.

ALIGNIGUNG by William Forsythe https://www.youtube.com/watch?v=FpOQeOa6dhI

ALIGNIGUNG by William Forsythe – VIDEO

Francisco Vieira – The Supplication of Ines de Castro 1803

Detal: Francisco Vieira – The Supplication of Ines de Castro 1803

Detal: Francisco Vieira – The Supplication of Ines de Castro 1803

 

 

Portugalia 2019 – Sintra, Park Pena,

18.03.

Jedziemy do Sintra, a stamtąd do pięknego parku Pena. Do parku weszliśmy od wschodu, mijając Chalet, czyli dom letni hrabiny Edla pokryty ozdobnie korkiem. W parku ogarnęło nas szczere poczucie szczęścia, bo po drodze napotykaliśmy piękne i nieznane drzewa i rośliny. Powoli jak ryby, unosiliśmy się nad ścieżkami pośród różnorodności zieleni i kształtów. Nie wiedziałam, ze istnieje drzewo paprociowe, pochodzące z Nowej Zelandii – zrobiło na mnie wrażenie. Kwitnące magnolie :-). Karpie w stawach.

Drzewo paprociowe – Cyathea australis, lub  Rough Tree Fern

Chciałoby się zapytać dlaczego świat nie może być jednym wielkim ogrodem z małymi domkami dla ludzi!?

Chalet hrabiny Edla – wewnątrz eklektyczny nastrój, podobnie jak w pałacu Pena do którego powoli zmierzaliśmy. Pałac jest określany “kiczem” architektonicznym, ale ja mam duży respekt dla fantazji właściciela, króla Don Fernanda II.

Chalet hrabiny Edla

Po wizycie w Chalet delikatnie przemierzamy kręte ścieżki parku.

 

 

Portugalia 2019: Bascaia, Convent Capuchos

17.03.

Jedziemy wzdłuż wybrzeża zachodniego, nie mamy specjalnych planów. Atlantyk po lewej stronie. Przed nami miasteczko Bascaia. Włóczymy się på klifach. Po drodze oswojone zwierzaki wylizały nasze ręce. 

Trafiamy na drogowskaz Convent Capuchos. Mielismy zamiar odwiedzić ten klasztor, ale dojechać of Sintry… no ale jak się pod nogami (kołami) droga sama ściele no to nie ma wyboru. Spędziliśmy tam prawie cały dzień. Convent Capuchos to opuszczony ascetyczny klasztor Franciszkanów z 1560 roku.

Ruiny Convent Capuchos

Convent Capuchos

Kaplica

Drzwi i okna były izolowane korkowcem z otaczającego lasu. Korek pokrywał tez ławki oraz zdobił pomieszczenia.

Okiennica i ławka pokryta korkowcem

Okiennica pokryta korkowcem

Drzwi potrafiły mieć zaledwie 120 cm

Malutkie cele z miejscem na krótkie łózko i może stolik z krzesłem

Cela zakonnika

Capuchos położony jest w lesie pośród olbrzymich kamieni. Kamienie sa “wchłonięte” przez pomieszczenia.

Olbrzymi kamień w pomieszczeniu, przed kamieniem kamienny stol.

Kuchnia

Pomieszczenie wspólne

kaplica

Capuchos

Male kamienne budynki połączone wąskimi przejściami

Capuchos

pozostałości malowidła

Kamienie

Kwiat drzewa laurowego (liście laurowe)

Dookoła Capuchos duzy park z roślinami leczniczymi, posadzonymi przez zakonników

Na drzewach pną się kłącza paproci

Wieczorem dotarliśmy do centrum handlowego w Sintra, podobno największego w okolicy. Tak, żeby nam się nie nudziło, przypadek sprawił ze nie mogliśmy znaleźć samochodu.

Walizka nie dotarła. Pranie 🙁

Eva Bull Holte – muzeum. Czas zatrzymany w latach pięćdziesiątych

Za górami, za dolinami i za lasami, leży muzeum poświęcone malarce (również grafika i ceramika). Jakieś 100 km od nas. Eva najpierw spędzała wakacje z mężem w zakupionej starej osadzie, a w ostatnich latach swojego życia zamieszkiwała tam malując. Po jej śmierci maż stworzył muzeum. Pomimo, ze były to lata pięćdziesiąte, zmodernizowali to co było niezbędne, zachowując stare wyposażenie i przedmioty.

Andaluzja wszerz i wzdłuż DZIEŃ 15 – Casares

Codziennie pisze do nas listy to Andaluzyjskie niebo. Odsłaniamy kopertę at tu nowa piękna historia o tej planecie, której nigdy nie poznamy do końca.

Casares – jedziemy…jedziemy…jedziemy. Zaczynamy wątpić, bo po co jechać tak daleko ostatniego dnia? Pochmurnie i deszczowo. Kolejne słodkie, białe miasteczko na skarpie w deszczu? Ale zawracać? Jedziemy…i dojeżdżamy do miasta sępów i orłów…

Spotkanie niesamowite. Weszliśmy na skarpę gdzie były ruiny starego zamku. Ptaki latały nad naszymi głowami w stadach po kilkadziesiąt sztuk. Gdy wymachiwałam rekami przylatywały i zawisały nad nami. Tego dnia nie zapomnimy – spotkanie z inna planetą.

No i muszę dołożyć rośliny – to jest silniejsze ode mnie


Cmentarze to miejsca, które opowiadają historie o ludziach, ale innym jerzykiem.

Niewidzialne kobiety surrealizmu, Muzeum Picassa – Malaga

Postanowiłam zrobić oddzielna stronę, bo łatwiej będzie znaleźć, gdy mi będzie potrzebna na zajęcia. Niewidzialne kobiety surrealizmu to mój tytuł. Wystawę nazwano: “We are Completely Free. Women Artists and Surrealism”.  (“Jesteśmy kompletnie (całkowicie) wolne. Kobiety artystki i surrealizm”.)

Eileen Agar (1904-1991) Feliz desayuno /Happy breakfast 1937

Meret Oppenheim (1913-1985) Radiografia del craneo de Meret Oppenheim / X-ray of M.O´s Cranium 1978

Unica Zürn (1916-1970) Sin titulo / Untitled 1966

Unica Zürn (1916-1970) Sin titulo / Untitled 1965

Remedios Varo (1908-1963) Mujer en bicicleta / Woman on a Bicycle 1961

Toyen (1902-1980) (Marie Čermínová) Portreto de Andrea Breton, 1950

 

Meret Oppenheim (1913-1985) El Polifemo enamorado / Polyphemus in Love, 1974

Valentine Hugo (1887-1968), Portreto de Pablo Picasso 1934-1948

Leonora Carrington (1917-2011), Fina mosca /Delicate fly, 1952

Meret Oppenheim (1913-1985) Guantes / Gloves, 1985

Meret Oppenheim (1913-1985) Guantes / Gloves, 1985 (detal)

Nie pamiętam kto

Valentine Hugo (1887-1968), La verdad caeria del cielo en forma de buho nival / The truth Would Fall from the Sky in the Shape od a Snowy Owl, 1932

Dora Maar (1907-1997), El meon o Anciana y nino / The Pisser or Old Woman and Child, 1935

Lee Miller (1907-1977), Remington en silencio / Remington Silent, London 1940

Lee Miller (1907-1977), Sin titulo (Colas de rata) / Untitled (Rat Tails), Paris 1930

Lee Miller (1907-1977), Retrato del espacio, Al Bulwayeb (cerca de Siwa, Egypto), Portrait of Space, Al Bulwayeb…

Maruja Mallo (1902-1995), Kermes / Kermesse 1928

Maruja Mallo (1902-1995), Kermes / Kermesse 1928 detal

Maruja Mallo (1902-1995), La verbena / The Fair 1927

Maruja Mallo (1902-1995), La verbena / The Fair 1927 detal

Maruja Mallo (1902-1995), La verbena / The Fair 1927 detal

Toyen (1902-1980), Descanso / Rest, 1943

Leonor Fini (1908-1996) La victima es reina / The Victim is Queen 1963

Leonora Carrington ( 1917-2011), La giganta o La guardiana de los huevos. / The Giantess or The Guardian of the Eggs, 1947

Leonor Fini (1908-1996), La guardiana del huevo negro / The Guardian of the Black Egg, 1955

Angeles Santos (1911-2013) Tertulia/Gathering 1929

Remedios Varo (1908-1963), Mujer caracola / Woman Shell 1957

Unica Zürn (1916-1970), Sin titulo /Untitled, 1968

Remedios Varo (1908-1963), Mujer o El espiritu de la noche / Woman or the Spirit of the Night, 1952

Eileen Agar (1904-1991) Diosa oscura /Dark goddess, 1949

Frida Kahlo (1907-1954), Frida y el aborto/ Frida and the Abortion , 1932

Leonora Carrington (1917-2011), Darvault, 1950

Leonor Fini (1908-1996), Pequena esfinge eremita / Little Heremit Sphinx, 1948

Leonor Fini (1908-1996), Pequena esfinge eremita / Little Heremit Sphinx, 1948 Detal

Eileen Agar (1904-1991), Cuadriga /Quadriga, 1935

Leonora Carrington (1917-2011), Are You Realy Syrious?, 1953

Leonora Carrington (1917-2011), Reflejo del oraculo / Reflaction of the Oracle, 1959

 

Dorothea Tanning (1910-2012), Pequena serenata nocturna / Little Noctural Serenade, 1943

Dorothea Tanning (1910-2012), Pequena serenata nocturna / Little Noctural Serenade, 1943 DEtal

Dorothea Tanning (1910-2012), Insomnias, 1957

Leonora Carrington (1917-2011) Y entonces vimos a la hija del Minotauro. / And Then We Saw the Doughter of the Minotaur, 1953

Leonora Carrington (1917-2011) Y entonces vimos a la hija del Minotauro. / And Then We Saw the Doughter of the Minotaur, 1953 Detal

Leonora Carrington (1917-2011) Y entonces vimos a la hija del Minotauro. / And Then We Saw the Doughter of the Minotaur, 1953 Detal

Leonora Carrington (1917-2011), Te verde o la dama oval. / Green Tea or La dame ovale, 1942

Leonora Carrington (1917-2011), Te verde o la dama oval. / Green Tea or La dame ovale, 1942 detal

Leonora Carrington (1917-2011), Te verde o la dama oval. / Green Tea or La dame ovale, 1942 detal

Leonor Fini (1908-1996), Stryges Amaouri, 1947

Leonor Fini (1908-1996), Stryges Amaouri, 1947, detal

Dorothe Tanning (1910-2012) Desnuda tumbada / Recycling Nude, 1969-70

Dorothe Tanning (1910-2012) Desnuda tumbada / Recycling Nude, 1969-70

Meret Oppenheim (1913-1985), Mesa con patas de ave / Table with Bitd´s Legs, 1983

The End

Andaluzja wszerz i wzdłuż DZIEŃ 14 – Malaga

Mieliśmy jechać do Cordoby, ale to zabrałoby bardzo dużo czasu. Ponad 2 h w jedna stronę. Pojechaliśmy do Malagi. Jednym słowem – musimy pewnego dnia, w przyszłości mam nadzieje niedalekiej, pojechać specjalnie do Cordoby.

Odwiedziliśmy muzeum Picassa. M był pod wrażeniem – super, ja niestety, może dlatego, ze widziałam dużą kolekcje w Barcelonie, albo ze jestem kobietą (he! he!). Reaguje alergicznie na kobiety bez imion, jak obiekty: “Kobieta siedzącą”, “Kobieta przy oknie”, “Kobieta w niebieskim”, brakuje tylko “kobiety wścieklej”!

Ale… była tez wystawa “niewidzialnych” kobiet surrealizmu! I to już inna historia, bardziej głęboka i psychologicznie ludzka… Nie mówiąc o surrealistycznym filmie kobiety, który powstał 2 lata przed “Psem andaluzyjskim” Luisa Buñuela.

Apropos – Picassa nie wolno fotografować!

Jak zwykle trafiamy na kościół, i nas wciąga, he! he!

A teraz niestety muszę opublikować zdjęcia szopki, najpiękniejszej jaką widzieliśmy.

Potem snujemy się po ulicach Malagi.

Niewidzialne kobiety surrealizmu – zrobię oddzielna stronę dla tych kobiet.

Andaluzja wszerz i wzdłuż DZIEŃ 13 – Le Torcal

Jedziemy do parku Le Torcal Park Naturel. Na początku szybkimi drogami, a potem serpentynami w gore. Z daleka widzieliśmy olbrzymi, szary masyw z “najeżonym” grzbietem, ale wydawał nam się zbyt duży na to co oczekiwaliśmy zobaczyć. Okazało się, ze samochodem wjeżdża się prawie na samą grań, a trasy przebiegają miedzy poszarpanymi fragmentami skal grzbietu. Fascynujące formacje, pozornie jednakowe. Surrealistyczne kulisy, nic dziwnego, ze tu kręcono science fiction filmy. Nie chciało nam się opuszczać tego dziwnie pięknego miejsca. To był bardzo udany dzień, słońce i bezwietrznie. Szliśmy powoli, jak kosmonauci po nieznanej planecie, a przecież to nasza planeta! Zastaliśmy tez odpoczywająca rodzinę kozic Capra pyrenica. Samica z 3 młodymi i samiec 10 m dalej na wzniesieniu. Nad głowami szybowały orły, a może sępy? To dwa, to trzy, a czasami pięć. Dla takich dni warto istnieć. Pachniało kościelnym kadzidłem(?)

Ktoś mi powiedział, ze przesadzam z ilością zdjęć – pewnie racja. Postaram się ograniczyć, ale to strasznie trudne i decyzje pochłaniają czas.

Ale skąd to się wzięło? Plansze bardzo prosto to wytłumaczyły, a ja poczułam się zarówno jakbym narodziła się przed chwilą, żyję już 1 sekundę, a w dodatku jestem wielkości bakterii.

   

Andaluzja wszerz i wzdłuż DZIEŃ 12 – Alhambra w Granadzie

Bilety do Alhambry zamówiliśmy przed wyjazdem, bo wpuszczają ograniczoną liczbę turystów. Myślę, ze nie było dużo ludzi, ale nie mogę sobie wyobrazić zwiedzania w sezonie, albo przy 40 stopniach C. A myśmy doświadczyli rankiem Alhambrę przy 4 stopniach. Dopiero o 14.00 zrobiło się słonecznie.

Hiszpanie mówią – “Kto nie widział Grenady ten nie widział nic”. Chyba własnie maja na myśli Alhambrę.

Pozwolę sobie wkleić opis z Wiki, bo po co mam opisywać coś co jest opisane wszerz i wzdłuż

——————————————————————————————————————–

Alhambra (arab. ‏الحمراء‎ al hamra, dosł. „czerwona”) – warowny zespół pałacowy w Grenadzie w andaluzyjskim regionie Hiszpanii, zbudowany w latach 12321273 i rozbudowywany do XIV wieku[1]. Jej rozbudowa trwała za panowania emirów z dynastii Nasrydów – Jusufa I i Muhammada V[2]. Alhambra była twierdzą mauretańskich kalifów.

Zabytek arabskiego budownictwa w Europie. Składa się z pałacu z kilkoma dziedzińcami i dekorowanymi salami, Alkazaby, Generalife – letniej rezydencji z ogrodami oraz z samych ogrodów znajdujących się na całym wzgórzu. Wewnątrz jest Patio de los Leones (podwórze lwów) z wodotryskiem opartym na 12 lwach; do dziedzińca tego przylegają 4 sale: jedna z nich, Sala de las Dos Hermanas (sala dwóch sióstr), zwana tak z powodu dwóch jednakowych płyt marmurowych w podłodze. Dziedzińce okolone cienistymi kolumnami; wiele chłodnych zakątków, ogródki z płynącą wodą, na zewnątrz zaś balkony, z których roztaczają się widoki[3]. Ornamenty przedstawiają wersety Koranu[4].

Alhambra była ostatnim punktem oparcia Arabów w Hiszpanii. Do roku 1492, w którym została zdobyta, była siedzibą emirów Grenady. Przez długi czas służyła za więzienie, później (w XIX w.) została odbudowana z zachowaniem pierwotnego stylu[3].

Proporcje elementów twierdzy opierają się następującej zależności matematycznej. Podstawą wszystkich elementów (budynków, elewacji) jest kwadrat oraz kolejno tworzone prostokąty o podstawie równej bokowi kwadratu i wysokości równej przekątnej poprzedniej figury. Wysokości kolejnych figur tworzą wtedy ciąg {\displaystyle a,a{\sqrt {2}},a{\sqrt {3}},a{\sqrt {4}},a{\sqrt {5}}\ldots }


Andaluzja wszerz i wzdłuż DZIEŃ 11 – Banalmadena

Dzis w nocy wiatr wiał jakbyśmy byli pod namiotem na 3 tys. (choć nie wiem jak jest na 3 tys.) Prawdziwa sztormowa pogoda z deszczem. Szybko zakupy i do mieszkania.

Dzień na planowanie, etc, bo jutro do Alhambry.

Jak zwykle oglądamy program o Flamenco w TV Andalucia.

http://www.canalsur.es/tv_directo-1193.html

Tego dnia w wiadomościach pokazywali szkody jakie zrobił sztorm.