W niedzielę poszłam (to znaczy 6-tego lutego, he! he!) na spektakl teatru dzieci i młodzieży. Jak zwykle super. Fantastyczne kostiumy, scenografia bardzo prosta ale dzięki temu aktorzy wyeksponowani. Trzeba pamiętać, że całe przedstawienie to przedsięwzięcie 3 instruktorów i rodziców. Szkoda, że J nie może brać udziału.
Tak jak przypuszczaliśmy – jak się nie wyjedzie na Swieta, to się siedzi, je i ogląda telewizję. Udało nam się wyrwać ze szponów konformizmu i pojechać nad ulubione jezioro.
J zaczyna z M ćwiczyć jazdy. Pierwszy raz J na trasie.
Do jeziora wpada piękny strumień, który wije się po wzniesieniach i toruje sobie droge powalając olbrzymie drzewa.
A jak toruje, to zbiera porzucone gałązki i tworzy Environmental art
J postanowił przedostać się na druga stronę. Serce matki łomotało (bo -8 stopni), ale ojciec zapytał, a kiedy ma to zrobić? Jak nie teraz może nigdy. Udało się bez moczenia.
Ale jak wiemy z doświadczenia – jak się wejdzie, przejdzie i przeskoczy to trzeba wrócić, co okazało się nie takie proste. Poszliśmy wzdłuż wspinającego się strumienia, by znaleźć przejście.
Wygląda to poważnie, ale udało się bez moczenia.
Strumień rozgałęzia się, by za chwile połączyć, a potem rozdzielić i spotkać ponownie trochę niżej – fascynujące.
Piękne, stare drzewo trzyma się kamienia pazurami życia.
Za “staruszkiem”o wiele młodsze drzewo wypłukane i powalone przez cierpliwy strumień.
A na wzniesieniu czekał na nas las ze srebra.
Konkluzja – zawsze warto odwiedzić naturę. Trzeba tylko przezwyciężyć grawitacje, podnieść “pojemnik” załadowany świątecznym jedzeniem, otworzyć drzwi na zewnątrz i ruszać nogami.
Za górami za lasami, jest szkoła J. Tam za zakrętem, na samym końcu doliny i jeszcze dalej. Za kamienną kurtyną, gdzie tylko Trole nie mieszczą się miedzy górami, jest miasteczko z ekstrawagancją posiadania takiej szkoły. A dzisiaj na wywiadówkę serpentyną w lewo, w prawo, w gore, w dol, w prawo, w lewo i do góry…zygzakiem w dol i ślizgiem na płasko…
J dostał nagrodę za design w kategorii graficznego designu oraz nominacje do nagrody za cyfrowe opowiadanie! Zdolna bestia!
J, po ok. 3-4 latach zdecydował się skrócić włosy. Najpierw ustaliliśmy, ze ścinamy ok. 3. Po pierwszym skróceniu, na życzenie, powstała fryzura czapka. Podejscie drugie skrócenie czapki. Końcowa decyzja – zlikwidować jak najwięcej. I tak J rozstał się z hippie style.
Postanowiłam sprawdzić CZYM TO JEST. Sledze w internecie z J, międzynarodowe zawody w grach komputerowych. Transmisja Live. Game miedzy Szwedami i Polakami w Katowicach na jakiejś hali. Sytuacja i emocje na hali sprawiają wrażenie, ze niczym to się nie rożni np. od śledzenia meczu piłki nożnej. 
Polacy wygrali
M obchodzi dzisiaj urodziny, ale ciasto będzie w sobotę.Hip! hip! hura!
J wcisnął się w smukły garnitur i powędrował na bal dla uczniów kończących gimnazjum.
W sobotę 7-go odbyły się dwa przedstawienia. Dzieciaki coraz lepiej graly. Szkoda, ze nie maja turne, bo naprawdę zdolne bestie…
Moj dzielny kobra Thoo
Jaskinia Sher Kahna
Muzyka live
Premiera odbyła się wczoraj. Link do lokalnej gazety:
http://www.telen.no/kultur/brutalt-morsomt-og-moderne-1.8200089
J pojechał do centrum Dagali (park z rożnymi aktywnościami)
http://www.dagaliopplevelser.no
Wczoraj mieli Paintball. Dzisiaj rafting i gokarty. Jutro wraca.
Jutro jest 17 mai – Narodowe Święto Norwegii. Szkoły, przedszkola i mieszkańcy zbierają się na głównych ulicach miast, by stworzyć olbrzymie pochody. A potem, niektórzy idą z rodzina i przyjaciółmi do kawiarni, albo spędzają czas na grillowaniu w ogrodzie. Z grillowaniem nie będzie tak wesoło, bo od kilku dni pada (leje!), a i jutro ma być “obfity” deszcz. J – teatr robi malutki fragment z Księgi dżungli i wszystko wskazuje na to, ze będą zmuszeni korzystać z niezaplanowanych rekwizytów – parasoli.
A to jest zdjęcie pochodu w Oslo ( zdjęcie z internetu)
J pojechał na jedyną w swoim rodzaju “imprezę”, która nazywa się Obóz Uchodźców. Pojechał wczoraj po południu i wróci w niedziele. Obóz Uchodźców to pewnego rodzaju obóz dla młodzieży, ale daleko mu do wędrowania, grania w karty i wieczorków z piwkiem. OU polega na odgrywaniu rol, z dużym komponentem realizmu. Obóz został utworzony przez Czerwony Krzyż, ale teraz prowadzi go specjalnie utworzona organizacja.
Odgrywanie przydzielonej roli jako uchodźcy, opiera się na “learning by doing” (uczenie przez robienie). Przez wcielenie się w role i doświadczenie poznają sytuacje przez które przechodzą prawdziwi uchodźcy.
W ciągu 24 godzin, “uchodźcy” staną w obliczu poważnych wyzwań, zarówno fizycznych jak i psychicznych. Z grup po ok. 20 “dzieciaków” będą utworzone rodziny. Rodzina przechodzi przez brak snu, stanie w kolejkach på rożnego rodzaju dokumenty, ucieczki w nocy, głód i zimno. “Uchodźcy” doświadczą frustracji i wyczerpania fizycznego, ale i chwile radość, np. gdy otrzymają pozwolenie na pobyt, albo jedzenie. OU jest wyjątkowym doświadczeniem, które będą pamiętać do końca życia.
Musze przyznać, ze gdy zobaczyłam wideo zrealizowane dla tutejszego dziennika oraz to drugie, to ścisnęło mnie nie tylko w gardle, ale i w sercu. Nawet teraz, gdy pisze to pojawia się jakiś strach. Wielu uczestników opisuje pobyt jako coś najgorszego i najlepszego w ich życiu.
Tu jest link do norweskiego dziennika:
http://www.youtube.com/watch?v=GaHbJOFbrwM
To do innego wideo:
http://www.youtube.com/watch?v=dmqvfiHUCTk
A tu do stron organizatorów:
http://www.refugee.no/?i=1/1/0
———————————————————————————————-
M dostał zlecenie dokumentacji fotograficznej Åpen Dør, wiec jest na uczelni. Pewnie jutro dalszy ciąg.
A u nas ZIMA! Od rana pada śnieg.
No i wzielo J. Ma pecha, bo są ferie zimowe. Nie jest bardzo chory, ale choroba może się jeszcze rozwinąć. Ja tez nie mogę się wyzwolić z kaszlu. Będę nas ratować…gotuje rosół z kury. A jak się gotuje, to dobrze popijać dobre vino.
Naprawdę dobre
J dostał ze szkoły zadanie domowe – zrobić obiad i deser dla swoje rodziny. Opisać przyrządzanie i zilustrować zdjęciami. A oto rezultat: Zapiekanka z makaronem i pokrojoną parówką w sosie beszamelowym, a na deser owoce w sosie waniliowym. Nam! Nam! Kochany chłopak 🙂
