Koty się dziwią, ze nie jestem w ogrodzie (?).
A to jest mój eksperyment. Małe terrarium – przez 3 m-ce niepodlewane. Teraz przeniosłam je z werandy na parapet w pracy. Niestety chyba zaczyna mu brakować wody, albo światła, bo niektóre liście żółkną.
Ten motyl przylatuje od kilku dni w to samo miejsce. Najpierw krąży kilka razy a potem siada na kamieniach.
Admiral czerwony, Vanessa atalanta
Położyłam mu jabłko i proszę! Przyleciał!
Prawdziwe misterium. To coś pojawiło się w kilku miejscach na trawie.
Joni Mitchell
Miles Davis
Bob Dylan
Bob Dylan
Tor-Arne Moen http://www.torarnemoen.no/
Tor-Arne Moen
Tor-Arne Moen
Wystawa szkiców do tkanin artystycznych Grand Lady:
Synnøve Anker Aurdal (1908 -2000). Prawie przez 5 lat asystowałam Synnøve. Przede wszystkim powiększanie i malowanie jej projektów. Fajnie widzieć “moje prace” na wystawie, choć nikt o tym nie wie. Nawet plansza z nazwami kolorów gouache, którą sobie zrobiłam, aby mieć lepszy wgląd, tez jest wystawiona. Dziwnie trochę…ale fajnie.
Niespodzianka po drodze na uczelnie
Z 40-stki do Geilo i w lewo
Po drodze przed nami “chiński mur”?
Trudno uwierzyć, ze zbudowały to male ludzkie mrówki
Zatrzymujemy się przy wodospadach: Vøringsfosser
rożne drogi widokowe
Zdjęcie z internetu
Vøringsfosser. Przerywana linia to tunele których jest niestety za duzo.
Znowu tunel… widoki za ścianą
Jedziemy przy ścianach, jakby po wodzie
Jedno kolo w wodzie?
Nowy most – czyli prom na emeryturze
A po drodze takie “typowe” widoczki.
Tak perfekcyjny pejzaż, aż sztuczny.
Przez cale lato nie było widać motyli, pomimo, ze M kopił kwiaty, które miały wabić motyle. I nagle pojawiły się. Faworytem w meny jest ozdobny szczypiorek (albo czosnek?). Niestety szczypior był w cieniu i motyle co kilkanaście sekund wracały na biały osłoneczniony stół, rozkładały skrzydła i wygrzewały się zmieniając czasami pozycje. Na szczypiorku roi się od innych nektarowcow.
Udało nam się wybrać do lasu nad wartki potok. Ja jagody, a M pstrągi. Trudno sobie wyobrazić, ze w Europie 30+++ stopni. Rano było 16 stopni, teraz 19 w cieniu. Codziennie pada, na szczęście z przerwami. Wczoraj wieczorem musieliśmy włączyć kaloryfery.
Przyłapane i zaskoczone 🙂
Do tej pory przeganialiśmy koty, bo zostawiały prezenty i perfumy w ogrodzie, a ponieważ takich prezentów nie lubimy, a perfumy to nie Chanel, to nie było innego wyjścia jak dać do zrozumienia, ze i tak nie będziemy przyjmować i dziękować, a tym bardziej się odwdzięczać. Ale…pewnego dna przyszedł do ogrodu taki kudłaty i spojrzał majestatycznie wzbudzając moja ciekawość. Najpierw go ignorowałam, a on chodził za mną, przyglądał się co robię i czasami polował na owady. Jednak nie dawał się pogłaskać. Teraz już pozwala – czasami.
No i zaczarował nas.
A po jakimś czasie pojawił się drugi. Wszystko wskazuje na to, ze żyją w zgodzie.
Nigdy nie przepadałam za drożdżowym ciastem i najwyraźniej w procesie pieczenia ciasta odczuwają moja niechęć. Ale ponieważ są tacy co lobią no to piekę.
No i masz babo placek! Tak urósł, ze śliwki pospadały.
Perskie drzewko jedwabne pierwszy raz wystawione na zewnątrz.
Na werandę wprowadził się niesamowity architekt. Formalnie powinniśmy go wyprosić, (bo stwarza atmosferę porzuconego domu), ale nasza ciekawość jest zbyt silna i pozwoliliśmy mu budować.
Ciekawość nasza została nagrodzona, bo w jego pajęczynie pojawił się lokator, który zrobił swoja mini pajęczynę. Pierwszy raz widzę takie zjawisko 😉 Niesamowite jest to, ze duży pająk pozwala temu malutkiemu żyć w spokoju.
A to jest przyprawa, która po posmakowaniu przypominała mi o rosole – kopiłam i sprawdziłam jak nazywa się po polsku – to jest LUBCZYK! Iwo przysłała mi kilka paczuszek suszonego, a teraz wiem jak wygląda świeży.
