Powietrze musi być przepełnione tlenem – jest tak cudowne, ze można je jeść jak lody z puchu.
Widać jak rośliny się “cieszą”.
Ginko skończył 5 lat! Kolejny rok wypuszcza kilka liści. Nie daje się północnej zimie. Przyjechał z Waimaru, gdzie Goethe posadził pierwsze drzewo Ginko.
Polygonatum
Poligonatum
Discentra spectabilis
Irys syberyjski
Alium
Nareszcie pada deszcz. Roślinność eksploduje życiem. W powietrzu świeża wilgoć i tlen. Nie zasługujemy, aby żyć na tej planecie. 🙁
Intensywny okres egzaminów i przygotowania do wystawy. Nowe prace.
http://jadwiga-art.com/about/solitude%20of%20the%20organic%20ergosystem.html
Strasznie mnie cieszy powrót roślin po zimie. Powracają jak bociany.
Płacząca wiśnia
A ten nie pamiętam jak się nazywa. Widziałam go w Bydgoszczy w ogrodzie botanicznym, ale nie mogę znaleźć zdjęcia z informacja. Zapach tego krzaku jest odurzający! (Wanilia, tulipan, róża)
Mahonia pospolita, mahonia ostrolistna, (Mahonia aquifolium) – dzięki Iwo za nazwę.
Egzaminy, cenzury, referaty, raporty, spotkania … MARATON
I nagle światło w tunelu. Kwitnie kwiat, który bardzo rzadko ma kwiaty. Taka malutka nagroda przypominająca o fenomenach natury, które zeszły na 100 plan w naszym życiu.
Za kilka dni maj, a tu polarne klimaty…
Cale szczęście, ze krokusy niczego się nie boją
Z Oslo do Faro, a potem 60 km samochodem do Alvor. Od wielu lat M wspominał o wyprawie do Portugalii, no i wreszcie dotarliśmy. Jak zwykle, noclegownia w “foczarni” i ucieczki w “odludzia”, czyli plaże ukryte miedzy klifami, z nieoznaczonym dojazdem, czyli ryzyko błądzenia. Na szczęście, zawsze udało nam się znaleźć, dzięki zbiorowi map topograficznych, które pani w turystycznej informacji “dała nam spod lady” !!! Mapy, które nie są na sprzedaż, bo sponsorowane, w bardzo małej edycji, przez EU, zniknęłaby natychmiast w rekach ludzi, którzy na pewno ich nie potrzebują. Wyruszyliśmy 6.04. – powrót w 13.04 ok. godz. 24.00
Musze przyznać, ze zapach kwitnących kwiatów pomarańczy jest cudowny! Cały nasz pobyt wypełniły zapachy kwitnących polnych kwiatów, tak intensywne, ze czuło się je jadąc samochodem.
Lot ok 4 godzin.
Dobry Norwegian – polecam
FOCZARNIA – nasza sypialnia, z której uciekaliśmy w nieznane. Z braku małych pokoi dostaliśmy dwupiętrowe mieszkanie dla 6-ciu osób. Luksus!
Chłodno w ceglanym domu, ale na zewnątrz wiosna/lato i silne słońce
Wizyta w Alvor, trzy tłuściutkie pieski, może bezdomne?
7.04. Do miasta Vila do Bispo, potem trochę asfaltem nr.120 w kierunku Aljezur – wyprawa na plaże Praia da Murracao a potem Praia do Amado.
Praia da Praia do Amado – na dalszym planie – raj surferów
Bujna roślinność. Doskonale zaadoptowana do wietrznych, suchych i słonych warunków. Niestety nie wiem jak się nazywa.
Plaże, które odwiedzaliśmy lezą w parku, wiec rośliny są pod ochroną. Doświadczyliśmy nieprawdopodobnego bogactwa zapachów.
Fascynujące kwiaty. Przed kwitnieniem wyglądają jak “aliens”. Niestety nie mogę znaleźć zdjęcia. Myślę, ze to jest Hottentot Fig (Carpobrotus acinaciformis) Pochodzi z Afryki Południowej
Cuda natury
Perfekt design!
Bogactwo roślin zatyka dech w piersi (z googlowania wynika, ze to Armeria pungens)
Praia da Murracao
Praia da Murracao
Zdjęcie zrobione przed przypływem. Miedzy 12-15-tej trwał przypływ, wiec trzeba było uważać, aby nie zostać odizolowanym na jednej z zatok, albo przyciśniętym do ściany obsypującego się klifu.
Groty do których jest dostęp przy odpływie.
Odkryte głazy – odpływ
Gdy woda się wycofała ok.16.oo mogliśmy chodzić po magicznych terenach prowadzących podwójne życie nad wodą i pod wodą.
Fantastyczne, choć śliskie formacje wyłoniły się znikąd.
Takie “dinozaurowe” szkielety kreuje woda i geologiczne procesy, o których niestety nie mam pojęcia. Tragiczne!
Tak jakby ktoś wymieszał rożnego rodzaju gliny rzeźbiarskie i wyciosał impresjonistyczna powierzchnie tej gigantycznej formy.
Na plaży zaadoptował nas pies. Chodził za nami i kopal obsesyjnie dziury w piasku.
Najpierw obserwował, wąchał a potem jak szalony kopał.
Szalony w swoim kopaniu, nigdy nic nie wyciągnął. Myślimy, ze był nauczony szukać małże.
Tego dnia, dzień przed pełnią, zrobiła się sztormowa pogoda. Na szczęście słońce nie uciekło. Poszliśmy grzbietem klifów do plaży Praia do Camilo, Praia d´Ana, itd.
Droga do Praia do Camilo
Praia dos Três Irmãos
Kolejna dzika roślina, której kwiaty maja coś charakterystycznego dla roślin mimozowatych.
A na obiad… paznokcie wampirów i male długie… zostawiam do interpretacji.
A to znajduje się w “paznokciach”. Z googlowania wynika, ze nazywają się Razor Clams, a po portugalsku Maçaricos de Navalha (a na rachunku z restauracji: MARISC)
Po drodze zatrzymujemy się w sanatorium z czasów rzymskich: Caldas de Monchique
Sanatorium: Caldas de Monchique
Kwitnące drzewo pomarańczy o cudownym zapachu
Kwitnące drzewo pomarańczy
Sanatorium: Caldas de Monchique
Sanatorium: Caldas de Monchique
Bujna dżungla sanatorium
Sanatorium: Caldas de Monchique – plansze motywujące do ćwiczeń – ale nie nas
Sanatorium piecze chleb z kiełbasą w starym piecu
Kupujemy chleb z kiełbasą – niam, niam!
Jedziemy dalej, trafiamy na korkowce – Dąb korkowy (Quercus suber L. ) Dąb korkowy należy do charakterystycznych roślin tworzących makię. Występuje obficie w strefie śródziemnomorskiej. Liście tego dębu nie opadają na zimę, są twarde i skórzaste, ponieważ pokrywa je substancja chroniąca przed nadmiernym wyparowywaniem wody. (Wiki) W Portugalii są produkowane najprzeróżniejsze wyroby z korkowej “skory”. Fantastyczne torebki, buty, kapelusze, biżuterie, itp.
Torebka zrobiona z dębu korkowego z pięknymi naturalnymi formacjami kory.
Drzewa dębu korkowego po pożarze
Widok na Praia do Canal
Widok na Praia do Canal
Prawie wszystkie plaże, na zachodnim wybrzeżu, czyli w parku narodowym to raj dla surferów
A na plaży czekał niecierpliwie taki fajny piesek, na swojego serfującego właściciela.
A wieczorem obiad w restauracji Mar E Serra, w Alvor: A to jest Cataplana (czyli dla dwóch) de Maris. Bardzo skomplikowane jedzenie za pomocą młotka.
Po obiedzie stół wyglądał jak pole walki
Ta cześć klifowego wybrzeża słynie z niedostępnych z lądu jaskini. Mieliśmy zamiar wynająć łódź, ale jak nas odesłano do innego miejsca i zobaczyliśmy masowa turystykę to nam się odechciało. Poszliśmy grzbietami klifów.
Tego dnia woda przy linii brzegowej była niespokojna i lodzie wypływały z innej plaży.
Ukryte jaskinie i niedostępna plaza
Okrągły prześwit do jaskini.
Jaskinie. Teren jest bardzo kruchy i nie można zbliżać się do samego brzegu klifu. Często brzeg klifu potrafi być przewieszony, czego nie widać z góry.
Studnie klifowe
Red Hottentot Fig (Carpobrotus acinaciformis)
Charakterystyczne fasady domów pokryte kafelkami
Plaza kryjąca się za klifem i teren dna odkryty z powodu odpływu
Na szczytach bocianie gniazda!
A to jest Agawa amerykańska (Agave americana L.). Nareszcie udało mi się znaleźć nazwę.
W czasie podróżowania widzieliśmy nieprawdopodobnie wiele skupisk bocianów. Niestety zdjęcie zrobione z samochodu w czasie jazdy – nie można było się zatrzymać.
Stary piec
Kościół: Venerável Ordem Terceira de Nossa Senhora Monte do Carmo w Faro. Wewnątrz piękne rzeźbione w drewnie ołtarze. Jest tam również niesamowita kaplica udekorowana czaszkami i kośćmi zebranymi z cmentarza zakonników należących do Brothers of the Order w 1816.
FARO
FARO
Na tydzień wyłączyło mnie z akcji…
Sarenka zjadła solidne śniadanko. Fajnie jak przychodzi, ale szkoda tulipanów!
Czeka na dokładkę?
Pojechaliśmy do Oslo, by m.in. zobaczyć wystawę Takashi Murakami. Takashi Murakami artysta japoński zajmujący się zarówno malarstwem, jak i komercyjnymi mediami cyfrowymi. Takashi Murakami jest niekiedy nazywany “japońskim” Warholem. (Wiki). Dotarliśmy do muzeum z dużym sceptycyzmem, ale zrobiły na nas wrażenie kolory, formaty i bogactwo detali..
Murakami jest również kolekcjonerem i jedno pomieszczenie jest dedykowane innym artystom. To jest artysta: Mr. który należy do tej kolekcji.
Pod mgłami jest nasz dom, a my ponad mgłami, wpadamy to tu, to tam w słoneczne plamy. Kruki wykrzykują nie wiadomo co, a dzięciol mozolnie wali głową w drzewo – no bo luty at tu + 4 stopnie i śniegu co napłakał… (A jak się płacze śniegiem? To musi być bardzo bolesne!)
Poszliśmy na dziko przez las i dostaliśmy nagrodę. Przed nami, w niczyim bezreligijnym lesie wznoszą się, a może opadają lodowe organy. Kropelkowy koncert tylko dla wtajemniczonych.
Wróciliśmy z otwarcia wystawy południowej części N. Koncept kuratorów zrealizowany. O pracy art. napiszę na mojej www.
Takie sianko w różowym opakowaniu oznacza, ze rolnik sponsoruje walkę z rakiem piersi 🙂
Spacer w lesie dobry na dobre, złe i smutne chwile. Dobry na wspomnienia i wybiegi w przyszłość.
Poszliśmy na spacer do lasu. Świątecznej choinki nikt nie rozebrał. Nareszcie gałązki pokrył śnieg. Pamiętam jak byliśmy dziećmi, na choince śnieg imitowały pasemka waty, dokładnie rozłożone przez mamę.
Las Trolli. Czy to czarny świerk, czy stary Troll czeka na wiosnę, zakamuflowany w gałęziach? Czy to kamień, czy pulchne Trollątko tuli się do śnieżnego puchu?
Za oknem atelier – melancholia.
A w atelier Vanitas.
Projekt, który mam zamiar wystawić za 2 tyg. to rzeźby z pieczonego chleba. Ten upiekłam z myślą o jednej z rzeźb, ale chyba go zjemy, bo urósł fantastycznie 🙂 Musza być jakieś granice wyższości sztuki nad żołądkiem!
W karmniku różne ziarna i zboża. Bardzo popularna restauracja 🙂
https://www.youtube.com/watch?v=4RS5KbfoxYA&feature=youtu.be
Restauracja “Wiklinowa altana”
Wyjątkowo przezroczyste powietrze. Może mgły zostały wchłonięte przez materię?
Wszystko skrystalizowane jak w krainie czarów.
Bardzo smaczny chleb, z sezamem i pestkami dyni. Dzisiaj upieczony.
Od kilku dni poranek zaczyna się od gęstej mgły. Mgła krystalizuje się na materialnej rzeczywistości. Czasami tworzy dziwne wizualne metafory.
Ta rzeźba została postawiona kilka lat temu by upamiętnić robotników pracujących w tutejszym przemyśle. Czas powtórnie zamrożony.
