Wczoraj, był piękny dzień. Piękno dni jest relatywne – bo dla kogo piękny? W czyich oczach? Czy tylko słońce czyni dni pięknymi? A gdy ptak umiera i słońce świeci to jaki jest dzień?

M zobaczył przez okno cos co mogło być dużym liściem, ale nie było. Na drodze do domu leżał wróbel. Szybko oddychał. Nie miał ogona, wiec jego los był przesądzony.

Aby nie stał się zabawką kotów przenieśliśmy go wyżej, na krzesło. Wiał silny wiatr.

Aby go osłonić od wiatru, zrobiłam prowizoryczny domek

zmarł chwilę później

Zakopałam go pod Ginko Biloba drzewkiem obok Rudzika.

Rudzik pod jasnymi kamieniami, a Pierwiosnek pod dużym ciemno-szarym. Sprawdziłam w internecie i wydaje mi się, ze to Pierwiosnek.

Ze wszystkich stron byliśmy bombardowani wiadomością o zaćmieniu księżyca. Az się odechciewa w tym patrzeniu uczestniczyć. A jednak wytrwaliśmy nad jeziorem do obiecanego wniebowzięcia.

Godzina 21.05 – jezioro lustrzane, ale nie ciągnie nas ponownie do wody

Godzina 21.47  siedzimy sobie, patrzymy i postanawiamy pojechać na druga stronę, bo wydaje nam się ze stamtąd będziemy widzieć księżyc.  Czekamy, rozglądamy się i ani śladu księżyca, a zaćmienie miało się zacząć 21.52.

Myśleliśmy, ze jedynym wydarzeniem tego wieczoru będzie spotkanie z tym stworzeniem.

Czyli wieczór uratowany, bo takie spotkania to rarytas nie tylko w takie upały.

Godzina 23.08 – jest… jakaś meduza na niebie, bo księżyca to nie przypomina. No ale cieszymy się, ze się pojawił, choć nie tam gdzie “miał”.

Godzina 23.17, cień ziemi zaczyna odsłaniać moon

Godzina 23.26 – prawie polowa odkryta.

No to zaliczone, odhaczone…, ale muszę przyznać, ze wieczór bez księżyca też byłby super wydarzeniem. Śpiew i krzyk nieznanych ptaków, kormoranów, roje ważek, żaba (ropucha?), oraz wymyślanie absurdalnych wytłumaczeń, dlaczego księżyc tak długo się nie ujawniał, a przecież było NAPISANE ze o 21.52. Jak się okazało nie było go widać, bo był wyjątkowo w cieniu, he! he!

Kiedy życie jest dla nas dobre, pokazuje, ze raj jest możliwy, tu na ziemi. Pomimo chorób. Pomimo śmiertelności. Pomimo tej niezrozumiałej tęsknoty, którą odczuwamy.

Jaki byłby świat gdyby Platon i Pitagoras nigdy nie wymyślili (a po nich następni), ze ten świat to tylko marna kopia/projekcja wspaniałego świata idei. Az trudno uwierzyć, ze jedna myśl, jak w “efekcie motyla”, mogła uformować ponad 2000 lat egzystencji człowieka, który czuje się zesłany na to życie. A gdyby narodziła się i zwyciężyła myśl, ze człowiek jest/ma być dobrym ogrodnikiem na tej ziemi i to stałoby się religią – czy miłość do tej planety byłaby tak silna, ze nie bylibyśmy w stanie jej skrzywdzić? A gdyby myśl narodziła się z kobiety? Jaka by to była myśl?

No i pływamy

Trudno powiedzieć, jedno jest pewne – takie upały, ciągnące się tygodniami to nie jest standard pogody w N. Do tego czasami burze. Pojechaliśmy popływać. Pływanie w pospiechu, bo nad górami pojawiły się ciemne i stłoczone chmury. Telefonowa kamera oddala obraz, wiec zdjęcie nie oddaje napięcia.

Dobrze, ze życie ma takie słoneczne chwile. Banalnie dobre i bezpieczne. Trzeba się nawdychać, wchłonąć, zaabsorbować te energio-dajne zapasy, by wydobyć dobre myśli gdy przyjdzie sztorm. Ten blog to takie sztormowe zapasy. I choć wydaje się powierzchownym pępkiem mojego świata, jest prawdziwy. Rośliny, owady, chmury, woda, powietrze, to wszystko… no i koty (choć nie nasze)…, to nie platońskie idee, to najprawdziwsza, inteligentna materia – taka jak ja.

W ogrodzie obrodziły owoce. W ciągu 3 tygodni deszcz padał tylko 2 razy, słońce piecze i ma się wrażenie, ze dzięki słońcu, a nie wodzie może być taki urodzaj. Takich temperatur N nie doświadczyła od 1947 roku. Chcieliśmy wyjechać na południe, ale tu czujemy się jak na prawdziwych, leniwych wakacjach. Brakuje tylko morza… no, ale są koty…

Wiśnie , nie są duze, ale takie już są, trochę dzikie, ale bardzo soczyste.

Maliny

Wisnie

Wiśnie do zamrożenia.